تمرین قدرت برای بازی‌های پرفشار
راگبی نیاز به عضلات مقاوم و قوی دارد. وزنه‌برداری و تمرینات مقاومتی گزینه‌های مناسبی هستند. باید عضلات کلیدی مانند پا و کمر تقویت شوند. تمرین‌ها باید به‌صورت منظم و افزایشی باشند. فرم بدن هنگام وزنه‌زدن نباید اشتباه باشد. مربی می‌تواند روند پیشرفت را کنترل کند. تمرین باید تنوع داشته باشد تا بدن عادت نکند. ریکاوری مناسب بعد از تمرین ضروری است. نتیجه تمرین در زمین مشخص می‌شود.

۲. بالا بردن توان استقامتی
برای دوام در بازی راگبی، تمرین‌های هوازی لازم هستند. دویدن در زمان‌های مختلف و با شدت‌های متفاوت پیشنهاد می‌شود. تمرین‌های ترکیبی مؤثرتر از تمرین یکنواخت‌اند. تنفس صحیح در تمرین کلیدی است. تمرین گروهی انگیزه‌بخش است. استفاده از محیط‌های باز مفید است. تنوع در تمرین عملکرد را بهبود می‌دهد. پیوستگی در تمرین نتایج را تثبیت می‌کند. ظرفیت تنفسی بالا مزیت رقابتی است.

۳. مهارت توپ در راگبی
بازیکنان باید توانایی کنترل توپ در هر شرایطی را داشته باشند. تمرین‌های پاس‌کاری، دریبل و گرفتن توپ مهم هستند. تصمیم‌گیری سریع باید تمرین شود. تمرین در گروه‌های کوچک مؤثر است. موقعیت‌های مختلف بازی باید شبیه‌سازی شوند. تمرینات منظم باعث بهبود مهارت می‌شوند. تنوع تمرین یادگیری را سرعت می‌دهد. تمرکز و تکرار اساس پیشرفت هستند. هماهنگی با تیم اهمیت دارد.

۴. دفاع در مقابل حریفان
تمرین بر تکنیک‌های دفاع ضروری است. بازیکن باید مسیر حرکت حریف را ببندد. تمرین با ابزار کمک آموزشی توصیه می‌شود. مشاهده و پیش‌بینی رفتار حریف اهمیت دارد. تمرین در موقعیت‌های مشابه بازی اثرگذار است. واکنش سریع باید تقویت شود. همکاری خط دفاع باید تمرین شود. بازخورد مربی برای اصلاح مفید است. دفاع مؤثر نتیجه بازی را تعیین می‌کند.

۵. همدلی و هماهنگی تیمی
تیم برنده، تیم هماهنگ است. تمرینات گروهی پایه‌ساز این هماهنگی هستند. تصمیم‌گیری مشترک در تمرین تقویت می‌شود. تمرینات سناریو محور مفیدند. تمرکز بر تاکتیک‌های تیمی ضروری است. اعتماد میان بازیکنان باید ساخته شود. نقش هر فرد باید در تمرین مشخص باشد. همکاری تیمی به پیروزی منجر می‌شود. تمرین مشترک ارتباط را تقویت می‌کند.